van Thailand naar Laos

We willen 3 dagen in Chiang Rai verblijven voordat we de grens oversteken naar Laos. Na een busrit van 4 uur komen we in de buurt van de stad. De buschauffeur verteld waarschijnlijk dat we er bijna zijn, maar spreekt alleen thai waardoor wij van niets weten. De bus stopt, maar geen idee bij welk station. Het enige wat wij weten is dat we bij busstation 1 moeten uitstappen. We besluiten in de bus te blijven zitten in de hoop op meer informatie. Deze volgde niet voordat de deuren alweer sloten en de bus vertrok. Een aantal toeristen voor ons kijken wat verward om zich heen en hebben blijkbaar ook geen idee waar we zijn. Na een aantal minuten stopt de bus bij een gebouw dat er behoorlijk verlaten uitziet. Weer kijkt iedereen om zich heen om aanwijzingen te vinden waar we ons bevinden. Dan zien we opeens een klein bordje langs de weg met daarop: "temporary busstation 1." Voordat de buschauffeur wegrijdt staan we op om zo snel mogelijk uit de bus te stappen, waardoor Faouzi zijn tasje met een al te belangrijke inhoud (paspoort, creditcard, contant geld) bijna vergeet in de bus. We stappen uit waarna we erachter komen dat de tas niet meer in ons bezit is, waarop ik zeg: "rennen hij ligt nog in de bus!" Gelukkig heeft Faouz een snelheid die de bus niet kan overtreffen en heeft hij het tasje weer in bezit.
We besluiten een tuk tuk te pakken naar het hotel dat net buiten de stad ligt. De komende dagen besteden we aan het zwembad en in de fitnessruimte die inbegrepen zit bij ons bescheiden verblijf, want veel is er niet te doen in Chiang Rai.

We pakken na 3 dagen de bus naar Huay Xai, een dorpje net over de grens in Laos. Aangekomen bij de grens vullen we de papieren in voor ons visum. Vervolgens wisselen we de Thaise Baht in voor Kip (geen echte natuurlijk maar enkel de Laotiaanse munteenheid)De dame duwt geld met verschillende valuta in onze handen. Verward kijk in naar de brieven die bestaan uit, Kip, Euro en Amerikaanse Dollars ($35 p.p. Dit moeten we blijkbaar betalen voor het visum).
Op naar het volgend traject. We wachten 20 minuten in de rij en de "vriendelijke" vrouw achter de balie verzoekt ons door middel van een handgebaar om naar de rechter balie te gaan. Opnieuw wachten we 20 minuten, eindelijk aangekomen bij de balie verzoekt ook deze medewerker door middel van het uitsteken van zijn hand ons om aan te sluiten aan de linker rij. Wat is het toch fijn geregeld allemaal...
We vullen de papieren in en wisselen nog 2 maal van rij voordat alles in orde is.

Voordat we door kunnen reizen naar het dorp moeten we wachten op de bus, waar deze naartoe gaat is ons geheel onduidelijk. Achteraf bleek dit de bus te zijn die ons maar liefst 200 meter verderop afzette aan de andere kant van de officiële grens die bestaat uit de Mekong rivier. We benaderen een tuktuk (of tooktook in Laos) en vertellen dat we naar Huay Xai gaan. Hierop antwoordt de chauffeur enthousiast "Ohh Huay Xay city!".
Een half uur later komen we aan bij de "city" die bestaat uit 1 hoofdstraat met enkele pandjes waar je schijnbaar wat kunt eten en drinken, maar niemand aanwezig is, een tempel bovenaan een heuvel, een paar hotels en 2 grote restaurants. Een echte city is het dus niet maar we nemen er genoegen mee, bovendien zagen we het niet zitten om nog een busrit van 6 uur naar een echte stad te nemen.
S ' avonds eten we wat bij een van de 2 grote restaurants. Al gauw word ons duidelijk dat de mensen geen engels spreken maar dat niet willen toegeven. Ik vraag de ober vriendelijk of ik wat rijstnoodles met groenten mag maar zonder vlees en ei (ze stoppen hier overal ei in). Hij herhaalt mijn verzoek "yes yes no egg no meat, jai" oke top, hij heeft me verstaan. Jai uitgesproken als djeh staat voor een bepaald dieet zonder vlees, zuivel en ei maar ook zonder ui en knoflook. Even later komt de vriendelijke menneer aangelopen met.. ja hoor een bord met rijstnoodles en ei. Omdat ik het geduld niet had om mijn kip en ei impressie uit te voeren schuif ik bescheiden het eten opzij en eet wat brood en pasta van Faouz, die slim een veilige bestelling had gedaan: spaghetti met kruidige tomatensaus.

De dag daarop lopen we wat rond en bezoeken de tempel bovenaan de berg. Laos in vergelijking met Thailand is ontzettend groen en er hangt een (bijna te) relaxte sfeer rondom het dorp. De mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam, maar we komen er snel achter dat de Laotianen afgesproken tijden niet erg serieus nemen. Zo zijn de meeste bars, restaurants en winkels voor zonsondergang (rond 7 uur) al gesloten, hoewel de openingstijden op de deur duidelijk aangeven de ze tot 9 of 10 uur open zouden zijn. Na 2 nachten in dit slaperige dorpje te hebben doorgebracht moeten we ons om 8 uur melden bij de buurman van het hotel, die de eigenaar is van de bouwmarkt/reisbureau/taxiservice in de straat. We hebben bustickets naar Luang Namtha bij hem gekocht en hij brengt ons samen met nog 2 backpackers in zijn eigen auto naar het busstation. De bus zou volgens de tickets om 9 uur vertrekken. We zijn om 10 voor 9 op het station, onze chauffeur wijst naar een bordje 'Luang Namtha' en maakt duidelijk dat onze bus daar over enkele ogenblikken zal arriveren. Deze bus komt precies op Laotiaanse tijd aan om kwart over 9. De oude bestuurder stapt uit en gaat eerst op zijn gemak een kopje koffie drinken en een sigaret roken. Hij loopt richting zijn bus en roept een paar keer "Luang Namtha!" We mogen instappen en we laten Huay Xai achter ons.